En toen waren we al op de laatste slaapplaats

Maar we hebben super veel geluk, want hier hebben ze sinds gisteren een internetverbinding. En nog best een snelle verbinding ook. Nu kunnen we jullie tenminste weer op de hoogte brengen en houden.

Donderdag hebben we een lange dag in de auto gezeten. We wilden eigenlijk de Swartbergpas doen, maar die is afgesloten. Uiteindelijk hebben weeen andere pas gedaan vanuit Calitzdorp en toch een stuk van de Swartbergpas. Het was weer een erg indrukwekkende route. De meningen zijn aardig verdeeld welke pas nou mooier is. Deze, of toch de Sanipass.

En na een dag door de bergen gereden te hebben, ziet de auto er ineens zo uit.


We eindigen de middag in het zwembad met een fantastisch uitzicht.


En de avond brengt ons het volgende avontuur: mosselen eten bij het diner…
We doen allevier een dappere poging, en we moeten ook allevier toegeven dat ze toch eigenlijk best wel lekker waren.

Vrijdag hebben we een drukke, maar wel een hele leuke dag gehad. We zijn begonnen met belachelijk vroeg op te staan. Rond 04.00 uur liep de wekker af, omdat we ons even voor 05.00 uur moesten melden voor de stokstaart-safari. Dat was vroeg, maar ook echt heel erg leuk!!


We hebben uitleg gekregen over de stokstaartjes (meerkatten) en niet veel later meld de eerste zich al. Er komt er blijkbaar altijd eerst eentje uit het nest om te kijken of alles veilig is. Als deze akkoord is, geeft hij aan de rest van de familie door dat het veilig is en dat ze er voor moeten zorgen dat ze er netjes uitzien, omdat de paparazzi alweer klaar zit. En vervolgens komt dan de hele familie naar buiten. Ze warmen zich op, de kleintjes stoeien wat om de rangorde binnen de familie te bepalen en daarna gaan ze op zoek naar eten. Echt heel erg leuk om te zien.



We gaan terug naar de boerderij om te eten en daarna doen we ook nog even een struisvogel-excursie. We leren een hoop bij. Het is alleen jammer dat de struisvogels er vandaag niet zo’n zin in hebben en daarom op afstand blijven.


Na deze excursie stappen we in de auto voor een laatste lange rit. We gaan eerst naar Cape Agulhas. Dit is officieel het meest zuidelijke punt van Zuid-Afrika (en niet Kaap de Goede Hoop, wat je wel zou verwachten). Ook hier is het weer indrukwekkend, ondanks – of misschien juist omdat – het er niet zo toeristisch is. De vuurtoren is helaas al gesloten, maar het punt waar de Indische en de Atlantische Oceaan samen komen, blijft altijd open
Het voelt echt bijzonder om hier te staan.





Als we ’s avonds bij het huisje aankomen, kunnen we nog net in de verte een walvis zien. We gaan nog wat eten en dan is het toch echt weer tijd om naar bed te gaan. Het was een hele lange dag, maar wel eentje die echt de moeite waard was.

En zo komen we bij zaterdag uit.
‘s Ochtends hebben sommige mensen uitgeslapen, en anderen hebben (on)geduldig zitten te wachten op de walvissen die zich helaas nog niet laten zien. Maar daar komt na het ontbijt wel verandering in. Het begint met eentje, maar uiteindelijk zwemmen er toch een stuk of zeven. En hoe fijn is het dat we niet van ons balkon af hoeven om ze te kunnen zien…
‘s Middags zijn we toch nog even naar Hermanus geweest om daar de toerist uit te hangen. We struinen wat door de winkeltjes, we lopen langs de oceaan en we lunchen op het terras. We hebben het zwaar!!

De dag wordt afgesloten met nog meer walvissen spotten, het kijken van de kwalificatie, het fotograferen van de zonsondergang en het avondeten.
Eigenlijk willen we hier stiekem nog wel wat langer blijven…

Maar dat gaat niet, dus zijn we vandaag toch maar weer vertrokken. We hebben vanochtend eerst nog even naar de walvissen gekeken. Vandaag was de zee wat wilder dan gisteren, maar het lijkt erop dat dat alleen maar gunstiger is om de walvissen te zien. Ze springen er aardig op los vandaag.


Vanuit Gansbaai gaan we naar Stellenbosch, naar Wijnhuis Spier. We eten eerst nog wat, voordat we de wijnen gaan proeven. Maar dan besluiten we om toch ook nog even een toer te doen, in de hoop iets te kunnen leren. En soms zijn de snelste beslissingen ook de beste beslissingen, of in dit geval de beste verrassingen:




Na deze bijzondere excursie, waarbij we veel geleerd hebben, maar weinig over wijnen, is het toch echt tijd om de wijnen te proeven. En de smaken lagen ver uiteen; van “mmm, doe maar niet meer” tot “mmm…, die was wel erg lekker”.


Van Stellenbosch uit is het dan toch echt tijd om naar Kaapstad te gaan. We komen in een hele andere wereld terecht. Wat een grote stad! En toch is ook hier de slaapplek weer redelijk snel gevonden, al is het met een beetje hulp van de eigenaar. De komende dagen beschikken we over een luxe appartement met uitzicht op de Tafelberg.


We gaan nog wat eten in het winkelcentrum bij de kust, en dan is deze dag ook alweer voorbij.

De samenvatting is dus eigenlijk dat we het nog steeds erg leuk hebben en eigenlijk nog lang niet naar huis willen.