Laat ik maar even met het belangrijkste nieuws beginnen:
We zijn goed, veilig, hartstikke gaar, maar wel compleet aangekomen!!

Al heeft dat laatste wel wat voeten in aarde (of in de lucht) gehad…
We waren, tegen al onze gebruiken in, op tijd klaar en onder weg. Vanuit Sittard eerst naar Obbicht en van daaruit door naar Düsseldorf. En we zullen geen namen noemen, maar we waren Obbicht nog niet uit of iemand kwam er achter dat ze haar rijbewijs vergeten was en iemand anders kwam tot de conclusie dat zijn jas en beurs nog thuis lagen. Dus, terug naar beide huizen en uiteindelijk dan toch echt onderweg. Dankjulliewel Bob en Astrid voor jullie tijd en geduld!!

Op het vliegveld wordt ingecheckt en gaan we door de douane. We hebben mazzel, want drie van de vier koffers/tassen zijn echt te zwaar (eentjes zelfs 4 kilo te zwaar) maar de douane ziet het door de vingers. Pfiew…

Er wordt nog snel wat gegeten en gedronken en dan zijn we alsnog bijna te laat om te boarden. Maar gelukkig mogen we toch nog mee en gelukkig zijn we ook niet de allerlaatste.

Eenmaal onderweg zijn de papieren van Erwin en Annemie kwijt. Ze kunnen niet ver weg zijn, want Annemie heeft ze in het vliegtuig nog gezien. Maar het lijkt alsof de vlucht een eeuwigheid duurt. Als we geland zijn, worden er snel foto’s gemaakt, met flitser, van onder de stoelen en daar ligt inderdaad het gezochte mapje. So far, so good…

In Londen stappen we over in een joekel van een vliegtuig.

We zitten bovenin, maar daar merken we eigenlijk niks van. We hebben allevier honger en hopen dat we snel te eten krijgen. Dit is helaas pas rond 22.15. We eten kip met cheesy risotto en vegetarische pasta. Het smaakt prima. En daarna is het tijd om de oogjes dicht te doen. Dit lukt natuurlijk voor geen meter, dus we hebben allemaal maar hele korte dutjes gedaan. Hoe fijn is het dan ook als we ’s ochtends om 06.50 uur, na het ontbijt, veilig in Johannesburg landen. We zijn er!!

Bij de douane moeten we een half uurtje wachten en dan staan de stempels in de paspoorten. We hebben de koffers al voorbij zien komen op de band, dus daar hebben we ook alle vertrouwen in. Maar ook daar “helaas”, er ontbreekt er eentje. Het zal ook eens niet zo zijn…. Maar als we net bij de balie staan om hier melding van te maken, komt de dame van het vliegveld alsnog aangesneld met het goede koffer. Dus…., we zijn goed, veilig en uiteindelijk ook compleet aangekomen.

We gaan snel naar de autoverhuur, waar blijkt dat onze auto er niet meer is. We krijgen dus een andere. En wat voor één….

onze Ford Ranger voor de komende weken.

En wij ons maar afvragen of al die bagage wel zou gaan passen.

Tijd om de vertrekken. Erwin begint met links rijden en dat gaat hartstikke goed. De ruitenwissers zijn maar twee keer onnodig aangezet.
Bij het hotel aangekomen, blijkt er ergens een miscommunicatie te zijn geweest. We worden niet bij de Foundry Lodge verwacht, maar bij The Links. Ook goed. We drinken ons sap op en vertrekken dus weer. En deze keer is het Moniek die ons veilig naar het goede hotel brengt. En wederom valt onze mond open van verbazing. We hebben gewoon twee balzalen tot onze beschikking.
Wat een start van de vakantie!

Dan even snel douchen en schone kleren aan na de lange reisdag en het is hier vandaag 32 graden. En dan is het toch echt tijd om te gaan lunchen. We hebben honger gekregen van deze eerste 24 uur! We eten een burger bij Wimpy en besluiten naar het Voortrekkersmonument in Pretoria te gaan. De andere optie is namelijk terug naar de hotelkamer, maar dan vallen we waarschijnlijk allevier in slaap.

Het monument is indrukwekkend, net zoals het uitzicht.

Maar het meeste plezier hebben we toch met het maken van de eerste foto’s.

De dag wordt afgesloten met een pizza bij Dros. En later op de avond worden de koffers weer gereorganiseerd, zodat iedereen weer makkelijk bij zijn eigen kleren kan. Het verslag wordt geschreven, de foto’s worden uitgezocht en nog voor 22.00 uur ligt iedereen op één oor.