Kaapstad (deel 2)

Het laatste verslag uit Zuid-Afrika…

Gisteren hebben we een redelijk rustige dag gehad. De Tafelberg is nog steeds in mist gehuld, dus dat ging niks worden.
We komen daardoor ook wat langzaam op gang en gaan daarna uitgebreid ontbijten bij een koffiezaakje hier om de hoek.

De ochtend brengen we door op de lokale markten, waar de laatste souvenirs worden gekocht. En nu maar hopen dat het allemaal in de koffers gaat passen.

’s Middags rijden we het laatste stuk van het Kaaps Schiereiland. We rijden over Chapmans Peak en nemen een kijkje in Houtbaai.

We eten bij een Italiaan in de buurt van het appartement en dan is het alweer tijd om te gaan slapen.

Vanochtend is het helder rondom de Tafelberg, maar het waait nog steeds te hard, waardoor de kabelbaan (nog steeds) dicht is. Dat betekent dat we nog steeds niet kunnen gaan. Maar omdat we toch graag de berg op willen, gaan we maar een poging doen om hem op te lopen. Dat hebben we geweten!!

Helaas halen we de top niet (al komen sommigen wel hoger dan anderen), maar de uitzichten zijn er niet minder om!



Na de lunch in het appartement beginnen we alvast aan het inpakken van de koffers en de souvenirs. Het lijkt er op dat we nog veel meer plaats hadden dan we dachten. Er is dus toch nog ruimte voor meer spullen…

Vanavond zijn we nog een keer naar het Victoria en Alfred Waterfront gegaan om foto’s te maken en te eten en dan is deze dag ook alweer om.


Morgen moeten we hier op tijd weg. We willen nog naar Signal Hill en Lions Head en daarna gaan we alsnog een poging doen om de Tafelberg op te kunnen. De weersvoorspellingen zien er goed uit, nu maar hopen dat de wind ook gaat liggen.

Kaapstad (deel 1)

Wat gaat de tijd toch snel.
Er zijn alweer twee dagen voorbij.

Gisteren hebben we een dagje cultuur gedaan. We hadden een excursie geboekt, die begon in District Six en het bijbehorende museum. Hier leren we al het een en ander over de apartheid.

Daarna gaan we naar het township Langa, een van de bekendste in Kaapstad. We krijgen uitleg in het cultureel centrum waar mensen opgeleid worden om handwerk te maken en te verkopen. Maar we mogen ook in de oorspronkelijke en de nieuwe woningen kijken en we bezoeken een kinderopvang.






’s Middags brengen we een bezoek aan Robbeneiland. Helaas is dit wel heel erg toeristisch en commercieel (we zaten met ongeveer 80 personen in één groep), waardoor het alle impact verloor. Wat ons betreft is het zeker geen aanrader, ondanks alle ellende die er plaats heeft gevonden.



En vanaf vandaag is het iedere dag even afwachten wat we gaan doen. Het is wachten op helder weer, zodat we de Tafelberg op kunnen. Gelukkig hebben we vanuit het appartement zicht op deze Tafelberg, zodat we vanochtend al snel de conclusie kunnen trekken dat het vandaag niks gaat worden. Dan maar alvast een groot deel van het Kaaps Schiereiland doen.

We beginnen in Muizenberg, waar we het station bekijken en de gekleurde huisjes op het strand (die trouwens wel een nieuw likje verf kunnen gebruiken).



Daarna gaan we door naar Simons Town / The Boulders waar we de pinguïns zien zitten. Ook deze zijn weer erg grappig om te zien. Het zijn een beetje de stokstaartjes van de zee.




En de rest van de middag brengen we voornamelijk op/rond Kaap de Goede Hoop door. De meest zuidelijke kaap van Zuid-Afrika (maar dus niet het meest zuidelijke punt). Er worden weer genoeg foto’s gemaakt, maar het valt op dat het souvenir-shoppen ook steeds beter gaat. Dat belooft nog wat voor de komende dagen…



Willen jullie een beetje voor ons mee duimen dat het weer nog wat beter wordt?
Vandaag was het voornamelijk grijs en rond de 18 graden. En nu regent het zelfs

Oudtshoorn en Gansbaai

En toen waren we al op de laatste slaapplaats

Maar we hebben super veel geluk, want hier hebben ze sinds gisteren een internetverbinding. En nog best een snelle verbinding ook. Nu kunnen we jullie tenminste weer op de hoogte brengen en houden.

Donderdag hebben we een lange dag in de auto gezeten. We wilden eigenlijk de Swartbergpas doen, maar die is afgesloten. Uiteindelijk hebben weeen andere pas gedaan vanuit Calitzdorp en toch een stuk van de Swartbergpas. Het was weer een erg indrukwekkende route. De meningen zijn aardig verdeeld welke pas nou mooier is. Deze, of toch de Sanipass.

En na een dag door de bergen gereden te hebben, ziet de auto er ineens zo uit.


We eindigen de middag in het zwembad met een fantastisch uitzicht.


En de avond brengt ons het volgende avontuur: mosselen eten bij het diner…
We doen allevier een dappere poging, en we moeten ook allevier toegeven dat ze toch eigenlijk best wel lekker waren.

Vrijdag hebben we een drukke, maar wel een hele leuke dag gehad. We zijn begonnen met belachelijk vroeg op te staan. Rond 04.00 uur liep de wekker af, omdat we ons even voor 05.00 uur moesten melden voor de stokstaart-safari. Dat was vroeg, maar ook echt heel erg leuk!!


We hebben uitleg gekregen over de stokstaartjes (meerkatten) en niet veel later meld de eerste zich al. Er komt er blijkbaar altijd eerst eentje uit het nest om te kijken of alles veilig is. Als deze akkoord is, geeft hij aan de rest van de familie door dat het veilig is en dat ze er voor moeten zorgen dat ze er netjes uitzien, omdat de paparazzi alweer klaar zit. En vervolgens komt dan de hele familie naar buiten. Ze warmen zich op, de kleintjes stoeien wat om de rangorde binnen de familie te bepalen en daarna gaan ze op zoek naar eten. Echt heel erg leuk om te zien.



We gaan terug naar de boerderij om te eten en daarna doen we ook nog even een struisvogel-excursie. We leren een hoop bij. Het is alleen jammer dat de struisvogels er vandaag niet zo’n zin in hebben en daarom op afstand blijven.


Na deze excursie stappen we in de auto voor een laatste lange rit. We gaan eerst naar Cape Agulhas. Dit is officieel het meest zuidelijke punt van Zuid-Afrika (en niet Kaap de Goede Hoop, wat je wel zou verwachten). Ook hier is het weer indrukwekkend, ondanks – of misschien juist omdat – het er niet zo toeristisch is. De vuurtoren is helaas al gesloten, maar het punt waar de Indische en de Atlantische Oceaan samen komen, blijft altijd open
Het voelt echt bijzonder om hier te staan.





Als we ’s avonds bij het huisje aankomen, kunnen we nog net in de verte een walvis zien. We gaan nog wat eten en dan is het toch echt weer tijd om naar bed te gaan. Het was een hele lange dag, maar wel eentje die echt de moeite waard was.

En zo komen we bij zaterdag uit.
‘s Ochtends hebben sommige mensen uitgeslapen, en anderen hebben (on)geduldig zitten te wachten op de walvissen die zich helaas nog niet laten zien. Maar daar komt na het ontbijt wel verandering in. Het begint met eentje, maar uiteindelijk zwemmen er toch een stuk of zeven. En hoe fijn is het dat we niet van ons balkon af hoeven om ze te kunnen zien…
‘s Middags zijn we toch nog even naar Hermanus geweest om daar de toerist uit te hangen. We struinen wat door de winkeltjes, we lopen langs de oceaan en we lunchen op het terras. We hebben het zwaar!!

De dag wordt afgesloten met nog meer walvissen spotten, het kijken van de kwalificatie, het fotograferen van de zonsondergang en het avondeten.
Eigenlijk willen we hier stiekem nog wel wat langer blijven…

Maar dat gaat niet, dus zijn we vandaag toch maar weer vertrokken. We hebben vanochtend eerst nog even naar de walvissen gekeken. Vandaag was de zee wat wilder dan gisteren, maar het lijkt erop dat dat alleen maar gunstiger is om de walvissen te zien. Ze springen er aardig op los vandaag.


Vanuit Gansbaai gaan we naar Stellenbosch, naar Wijnhuis Spier. We eten eerst nog wat, voordat we de wijnen gaan proeven. Maar dan besluiten we om toch ook nog even een toer te doen, in de hoop iets te kunnen leren. En soms zijn de snelste beslissingen ook de beste beslissingen, of in dit geval de beste verrassingen:




Na deze bijzondere excursie, waarbij we veel geleerd hebben, maar weinig over wijnen, is het toch echt tijd om de wijnen te proeven. En de smaken lagen ver uiteen; van “mmm, doe maar niet meer” tot “mmm…, die was wel erg lekker”.


Van Stellenbosch uit is het dan toch echt tijd om naar Kaapstad te gaan. We komen in een hele andere wereld terecht. Wat een grote stad! En toch is ook hier de slaapplek weer redelijk snel gevonden, al is het met een beetje hulp van de eigenaar. De komende dagen beschikken we over een luxe appartement met uitzicht op de Tafelberg.


We gaan nog wat eten in het winkelcentrum bij de kust, en dan is deze dag ook alweer voorbij.

De samenvatting is dus eigenlijk dat we het nog steeds erg leuk hebben en eigenlijk nog lang niet naar huis willen.

Addo en Tsitsikamma (nu met foto's)

Zoals verwacht was er in Addo Elephant Park ook geen internet. We zaten weer eens helemaal afgesloten van de buitenwereld.
En helaas was in Knysna de verbinding heel erg slecht. En nu zitten we ergens tussen Oudtshoorn en Calitzdorp een nieuwe poging te ondernemen. Alleen is het hier ook erg traag, dus wel een update, maar geen foto's... (maar nu dus wel...)

Maar we hebben ondertussen wel weer genoeg meegemaakt.
Zaterdag zijn we begonnen in het Volkswagenmuseum in Uitenhage. Dit was wel grappig om te zien, maar je mist ook niks als je niet gaat.
Daarna zijn we gaan lunchen in Port Elizabeth, in een mooie zaak met uitzicht op zee.

En dan is het alweer tijd om Port Elizabeth / Colchester te verlaten en door te rijden naar Addo Elephant Park. Gelukkig is dit niet zo ver weg en gelukkig hebben we ook hier weer leuke huisjes. Alleen jammer dat er vanalles mis gaat of mis is gegaan met het boeken van de safari’s, waardoor er nauwelijks meer plaats is voor ons. We kunnen alleen maar mee met de sunrisers, de ochtendsafari’s die om 05.30 uur vertrekken. Die middag rijden we dan ook maar zelf door het park op zoek naar de beesten.

Er is weer genoeg afwisseling. We zien deze dagen onder andere schildpaddden, everzwijnen, jakhalzen en we hebben zelfs een stokstaartje gezien. En wat hebben we weer geluk gehad. We zijn nog maar net voor het eerst zelf onderweg als we bij een groep leeuwen uitkomen. Achteraf blijkt dat het om 2 mannetjes en 3 vrouwtjes gaat. De rest van de middag hebben we niet veel meer gezien van het park. Dit was meer dan genoeg en echt super om te zien!

Zowel zondag als maandag zijn we dus belachelijk vroeg opgestaan voor de safari.Zondag hebben we geluk gehad om heel erg veel olifanten te zien bij een waterplaats. Ook dit was weer erg indrukwekkend. Die middag gaan we ook terug om ze nog wat langer te kunnen bekijken. Maandag hebben we iets minder geluk. Op een paar olifanten en everzwijnen na, is er weinig te zien. Maar we hebben toch weer genoeg bewijsmateriaal verzameld, wat jullie dus nog tegoed hebben. (en dat jullie nu dus ook kunnen zien)

Maandagmiddag zijn we richting Knysna (spreek uit als “Najsna”) vertrokken.
Onderweg zijn we gestopt bij de Bloukransbrug. Dit is de hoogste brug waar je kunt bungeejumpen. En ik heb vaak genoeg aan Moniek gevraagd of ze dit deel van het verslag zelf wel schrijven, maar dat hoeft niet, dus doe ik het voor haar:

“She did it!!!”

Moniek is gewoon echt van die brug afgesproken. Super stoer van haar!!

Vol adrenaline, een hele gave ervaring rijker en voorzien van een stoer filmpje en foto’s gaan we weer verder. We komen op tijd aan op onze nieuwe slaapplek, waar we hartelijk ontvangen worden door een erg enthousiaste manager. We gaan nog wat eten in de stad en dan is deze dag helaas ook alweer voorbij.

Gisteren zijn we naar Tsitsikamma geweest. We hebben daar de hangbruggen getrotseerd en zo ongeveer de hele dag de Indische Oceaan bewonderd. We waren diep onder de indruk. En…, we waren erg blij dat de plensbui overkwam toen wij net zaten te lunchen...




‘s Avonds zijn we tapas gaan eten in een leuk restaurantje. En toen was alweer tijd om te gaan slapen.

En vandaag zijn we eerst nog bij de Knysna Heads gaan kijken, waar de lagune uitmondt in de oceaan.



Van daar uit hebben we nog even geshopt in Knysna en rond de middag zijn we vertrokken richting Oudtshoorn.
Vanmiddag zijn we naar de Cango Caves geweest. Erg commercieel, maar toch leuk om te zien.



En nu zitten we bij de receptie van onze nieuwe overnachtingsplaats. Ons huisje staat op een oude boerderij in de middle of nowhere. Dus daar is geen internetverbinding te bekennen. Maar in het restaurant / bij de receptie mogen we er wel gebruik van maken. Dus dan hebben jullie geluk, want dan zijn jullie weer helemaal op de hoogte, terwijl wij genieten van een glas rode wijn (en water & 7-up voor de mannen…) en wachten op het eten.

Colchester

Goedemorgen,
Nog even snel een update nu we nog een goede wifi-verbinding hebben. Vanmiddag gaan we naar Addo Elephant Park en het is maar weer afwachten hoe de verbinding daar is.

Wij hebben een fijne mini-vakantie gehad, waarin we niet heel erg veel hebben gedaan, maar toch wel iets.

Donderdag zijn we gaan zwemmen in de oceaan en hebben we eventjes op het strand gelegen. Er is er eentje onder ons die hier echt van kan genieten, de rest heeft er de rust niet voor. Maar het was toch lekker en bijzonder om te doen.

We lunchen in ons “eigen huis” en ’s middags maken we een boottocht over de Sunday River, zeg maar de achtertuin van ons vakantiehuisje. We hebben alweer een leuke gids, die gelukkig heel snel in de gaten heeft dat hij met ons niet op zoek hoeft naar bijzondere vogels. Hij laat ons wel één van de zandduinen beklimmen om een mooi uitzicht te krijgen. Het was afzien, maar dan heb je ook wat.

We gaan ook naar een stukje strand waar goed te zien is hoe de rivier uitmondt in de oceaan. Ook dat is weer heel bijzonder.
En we laten het kind in ons naar boven komen en gaan op zoek naar mooie schelpen en testen hoe goed we nog kunnen ketsen. De gids amuseert zich ook met ons en doet net zo hard mij. En hij was goed!!

Daarna gaan we nog een heel eind terug over de rivier. En ineens lijkt het een hele andere rivier te zijn. Waar we eerst nog uitzicht hadden op de zandduinen, kijken we nu naar grote dure huizen en uiteindelijk is het helemaal groen. Hier ligt Addo Elephant Park al.


We varen terug en genieten van ons avondeten bij A taste of Africa, waar ze de hele avond countrymuziek draaien. Maar eigenlijk past dit zo goed bij het restaurantje dat het helemaal niet stoort.

En na zo’n relaxdagje is het natuurlijk weer tijd voor wat inspanning. We beginnen vrijdag met een excursie naar diezelfde zandduinen, maar dit keer om te sandboarden. Dat is eigenlijk hetzelfde als snowboarden maar dan op zand. Je gaat alleen 20 keer dood, omdat je iedere keer die berg op moet. Toen we een dag eerder vroegen of er een lift was, kregen we als antwoord: “Yes there is. You ‘lift’ your feet and you walk up the hill” Dat hebben we dus geweten. Maar het was wel weer een hele bijzondere ervaring, ook al zat het zand daarna echt overal.

De foto’s volgen zodra wij ze ook hebben. Deze krijgen we nog via de organisatie.

De rest van de dag gaat weer in relax-modus. We koelen af in het zwembad, we spelen nog een spelletje, we eten (water)ijsjes en we doen het vooral lekker rustig aan. Het is echt net alsof het vakantie is.
We sluiten de dag af bij hetzelfde restaurant als gisteren. Hier is vanavond een braai. Na de lunch van woensdag en het avondeten van donderdag zijn de verwachtingen erg hoog. Helaas valt dat tegen. Helaas, is het niet echt het lekkerste wat we deze vakantie gegeten hebben.
De rest van de avond doen we nog een spelletje onder het genot van een glaasje Amarula. En uiteindelijk liggen we toch weer op tijd in bed, want vandaag gaat de reis dus weer verder. We zijn benieuwd wat ons nog allemaal te wachten staat.

De foto's die jullie nog tegoed hadden

Zo, er is eindelijk tijd (en energie) om de foto’s die jullie nog van ons tegoed hebben op de site te plaatsen.
We zouden natuurlijk alle verslagen weer kunnen nalopen en de foto’s daar toevoegen. Maar dat is voor jullie waarschijnlijk niet handig, en wij genieten nog steeds van onze mini-vakantie in de vakantie. Dus dat gaan we niet doen. We plaatsen ze wel hier.

Laten we beginnen met een paar serieuze safari-foto’s:

Oké, en dan nu voor de echt…We beginnen met het uitzicht op de Blydepoort Dam, waar we dus al niet meer zo heel erg van onder de indruk waren.

Gevolgd door ons leuke huisje met super personeel in de River Lodge:

Gezien de enorme aantallen dieren de we hier gespot hebben, laten we jullie liever de foto’s van Hluhluwe zien.
Maar we zijn natuurlijk eerst nog naar Swaziland geweest.

We zijn begonnen bij Swazicandles en de bijbehorende winkeltjes:

We zijn naar de glasblazerij geweest:


En we hebben lekker gegeten:


En dan is het (eindelijk) de beurt aan de beesten uit Hluhluwe. Te beginnen bij het Cheeta project en later op safari:

En er is natuurlijk altijd tijd voor selfies; de ralfie, twee neusfies en de olfie…

Zo, dan zijn jullie weer helemaal op de hoogte.

Drakensbergen

En daar zitten we dan, in het volgende verschrikkelijke huisje, met alweer zo’n vreselijk uitzicht…

Gelukkig hebben we wel goede wifi-verbinding, dus krijgen we de tijd toch wel om.

We beginnen even met de laatste update, met foto’s. En de foto’s die jullie nog tegoed hebben, die volgen zodra we niks beters te doen hebben

Onze eerste, zelf gereden, safari van maandag is goed gegaan. We worden steeds beter in het spotten van dieren. Al valt nu wel op hoe fijn het is om in een hogere auto te zitten en dat het toch ook wel leuk is om een gids bij je te hebben die wat kan vertellen over de beesten die je ziet. Maar we mogen wederom niet klagen. Alleen die leeuwen hè. Hopelijk laten die zich in Addo zich wat beter zien.

Precies voor het donker wordt, komen we aan in het hotel. Daar gaan we op tijd naar bed, want dinsdag worden we al om 06.00 uur opgehaald.

Die dinsdag hebben we namelijk een excursie naar de Sanipass. We hebben getwijfeld of we deze zelf zouden rijden, maar achteraf zijn we blij dat we toch voor de excursie gekozen hebben.

We hebben weer een leuke gids, die voor een stevige “Afrikaanse massage” zorgt. Volgens hem zijn we precies op tijd, want over een tijdje wordt de weg hier ook geasfalteerd en dat neemt toch een beetje de charme van route weg. En eigenlijk heeft hij ook wel gelijk.

(naast ons op de foto: “de Sanipass”)

Een hele hoop stempels later staan we in Lesotho. We rijden door naar een dorpje waar we kennis maken met de bevolking, “The Blanket People”. We krijgen uitleg over de mensen, de huisjes en het land en daarna mogen we souvenirs kopen. En hoewel Erwin erg blij is met zijn nieuwe katapult, blijven foto’s toch eigenlijk de mooiste souvenirs.





We lunchen in de hoogste pub van Afrika op 2874 meter boven zeeniveau.


En daarna is het alweer tijd om naar beneden te gaan. Op de één of andere manier gaat dit toch altijd een stuk sneller. En precies 12 uur later staan we, helemaal gaar, weer terug in ons hotel.


Hier worden de koffers weer netjes ingepakt en gaan we weer op tijd naar bed.

Vanochtend zaten we even na 04.00 uur al in de auto, om er op het vliegveld achter te komen dat we nog een uur langer hadden kunnen slapen. Och ja, liever een uur te vroeg dan te laat…

De vlucht naar Port Elizabeth verloopt zonder problemen. En niet veel later zijn we trotse, tijdelijke eigenaren van een grijze Nissan X-trail. Dat is toch even wat anders dan die Ford die we hadden, en nu wordt het toch wel even passen en meten. Maar uiteindelijk krijgen we toch alle spullen mee.



We vertrekken naar Colchester, waar helaas niemand bij het huisje aanwezig is. Dan maar weer zo’n chemisch uitziende, maar wel lekker smakende milkshake bij het lokale restaurantje. En op het moment dat Annemie een berichtje stuurt naar de eigenaresse om te vragen hoe laat we mogen inchecken, horen we vlak achter ons een piepje. Het blijkt dat de eigenaresse achter ons zit. Dat is dus lekker snel geregeld.
We eten ons lunch en gaan naar ons huis(je). We hebben maar liefst 4 slaapkamers, 3 badkamers, een keuken en een woonkamer tot onze beschikking. De rest van de middag brengen we door in de supermarkten. Allereerst omdat het daar lekker koel is (buiten is het alweer 35 graden), maar ook omdat we op zonnebrand-jacht moeten. Blijkbaar is het hier zo onverwacht zo warm geworden, dat de zonnebrand overal uitverkocht is. Maar het is gelukt! Dus nu even wachten totdat sommige mensen klaar zijn met hun middagdutje en daarna is het tijd om te gaan zwemmen. Het is nog niet duidelijk of dat in het zwembad bij het huis is, of in de oceaan, maar dat laten we jullie nog wel weten.

Doei!!

Hluhluwe

Zoals verwacht is er in Hluhluwe (spreek uit als Sjloesjloewe) wel internet, maar ook weer niet heel erg snel. Er wordt zelfs verzocht om niet teveel te downloaden of online spelletjes te spelen. Maar dat weerhoudt ons er natuurlijk niet van om jullie toch even op de hoogte te houden. Al is het dan maar alweer zonder foto’s (of misschien stiekem toch eentje). Maar jullie hebben nog heel wat van ons tegoed, want:

WE HEBBEN ZE COMPLEET!!!

Gisteren zijn we vanuit Swaziland vertrokken. Het was een erg mooi land en een bijzondere ervaring. Bij de grensovergang gaat weer alles goed. Ze hebben maar 20 minuten nodig en dan hebben we alles stempels alweer compleet.
Ons nieuwe huisje is snel gevonden, en het ziet er weer leuk, knus en kneuterig uit. We worden vriendelijk ontvangen, halen snel de spullen uit de auto en halen het nog precies om met de middag-safari mee te gaan.
En wat hebben we daar een geluk mee gehad. We zijn nog geen uur onderweg als we buffels, leeuwen, olifanten en een neushoorn hebben gezien. We hebben de Big Five dus al compleet!
Onze dag kan niet meer stuk. En zoals beloofd, foto’s volgen nog.

Na de safari nemen we afscheid van elkaar. Erwin en Annemie gaan terug naar de lodge en Ruben en Moniek gaan Mkuze om samen met de ouders van Moniek te eten. Hoe bijzonder is dat dan!!

Het was een mooie dag, maar vandaag was net zo gaaf.
Vanochtend zijn we eerst naar Emdoneni Cheetah Project geweest. Hier hebben we Afrikaanse wilde katten, caracals, servals en cheeta’s gezien. We mogen de serval aaien en we mogen op de foto met de cheeta.
Diep onder de indruk gaan we lunchen en daarna mogen we ons weer melden voor een nieuwe safari. We zijn de enige vandaag (and 15 Japanese people volgens de gids) en we hebben een super safari. We hebben een hele leuke gids, Pete, die echt wel humor heeft. En de mannen zitten er helemaal klaar voor, ieder op een eigen bankje, met hun camera’s op de statieven. Ook die foto’s volgen nog
We zijn getuigen van een neushoorn-gevecht omdat een moeder haar jong beschermt tegen een ander mannetje. Het mannetje druipt uiteindelijk af. Die middag zijn we ook nog getuigen van een heuse olifanten-parade en een kudde buffels die de weg oversteekt.

We gaan nog druk op zoek naar leeuwen, maar die hebben zich helaas te goed verstopt. Maar we zijn weer goed verwend geworden.

Oh, het was trouwens rond de 27 graden vandaag, dus zelfs over het weer hebben we niks te klagen.

En nu weer op naar morgen. Morgen gaat we zelf rijden in het park. Eens kijken hoe dat gaat bevallen. En daarna gaan we door naar Durban. Hopelijk kunnen we jullie dan snel de foto’s laten zien.